Een cadeautje breien!

Oh wat waren we blij te horen dat er weer een neefje of nichtje bij komt.

Mijn schoonbroer en schoonzus zijn zelf zeer creatieve mensen. Dus iets 'homemade' wordt daar steeds ten volle gewaardeerd. Ik heb een mooi patroon liggen voor een slaapzak en een berenketting voor aan de maxi-cosi te hangen. Maar welke kleuren ga ik nemen, en voor de berenketting moet ik ook haken. Kan ik dit nog wel...

Na lang polsen bij de schoonbroer en schoonzus wist ik nog niets meer over het geslacht van de baby. Wat nu te doen? Dan maar op zoek naar een neutrale kleur voor de slaapzak. En liefst eentje dat past bij hun interieur. Na veel wikken en wegen; zou het bruin worden!
Ik begon aan wat ik dacht het makkelijkste deel van ons cadeautje, de slaapzak. Het breien van het patroon was makkelijk maar de afwerking was wel even slikken. Er moesten namelijk knopen komen aan de zijkant van de slaapzak en aan de muts, maar knoopsgaten breien stond niet in het patroon. Wat nu...

Na lang zoeken en veel raad vragen kocht ik mij grote, houten knopen en drukknopen om er onder de naaien.

Toch blij met het resultaat.

(De kap kan ook open gemaakt worden.)

Dan nu deel 2 van ons cadeau. Ik ging online en kocht het garen dat vermeld stond bij het patroon. Weer eerst het gemakkelijkste deel; 3 berenhoofdjes breien. 

Daarna haakte ik de ketting en dan de 4 bolletjes die er tussen komen. Die bolletjes ... zo klein en een heel kort patroontje, maar ik wist niet wat te doen. Dan maar wat opzoekwerk verrichten. Haken is niet zo mijn ding. Dus het lezen van dat patroontje deed mijn hoofd tollen. Een stokje, een vaste of een halve vaste??? Uiteindelijk kreeg ik van de schoonmama een boekje genaamd "Handboek haken". Wat een opluchting!!! Hiermee kon ik aan de slag en de bolletjes lukte zeer goed. Daarna haakte ik de oortjes van de beertjes en hun snoet. Dit naaide ik allemaal vast en vulde de hoofdjes en bolletjes op(met vulling van hema). 

Dan kwam de afwerking. De oogjes en hun snoetjes worden verder afgewerkt met naald en garen. Niet zo moeilijk leek mij, maar de symmetrie is soms ver zoek...

Uiteindelijk toch aangenaam verrast met mezelf. Ondanks de foutjes vond ik het resultaat niet zo slecht.

Laat die baby nu maar komen...

Welkom kleine Jules!!!

Iets voor mijn unieke held

"Mama..."

"Ja, Thieu..."

"Zo tik tik tik, doe jij dat graag?"

"Ja lieveke, ik vind het leuk en kijk als het klaar is dan kan je het gebruiken." 

Ik toon hem zijn kapstokjes, en ons mini dekentje waar hij verrassend veel probeert onder te liggen.

"Mama, kan je dan ook eens iets voor mij maken..."

Wat een opgave!

(Even een woordje uitleg.)

Thieu is 6 jaar en heeft ASS (Autisme spectrum stoornis). Dit beïnvloed zijn leven heel erg. Hij zit al sinds de eerste kleuterklas in het bijzonder onderwijs waar hij nu nog steeds elke dag vooruit gaat. Hij begon zijn avontuur op deze school als driejarig kind met een sociaal emotionele leeftijd van een baby van 6 maand. Spreken kan hij niet (gaat nog steeds zeer moeizaam) en zijn fijne motoriek is ook heel beperkt. Zich hechten aan iets is vaak heel moeilijk maar éénmaal aan iets gehecht, ...

Dus wat kan ik nu voor hem maken... Na lang wikken en wegen en overleggen met mijn man besloot ik een knuffel voor hem te maken. Ik zocht een aantal mooie en niet te moeilijke patroontjes van knuffels en gaf hem dan uiteindelijk de keuze uit 4 verschillende diertjes. 

Thieu koos voor de olifant. Ik bestelde zijn lievelingskleur (blauw) en ging aan de slag.

Ik was best fier op mezelf! Ik vind hem goed geslaagd, maar wat zal Thieu er van vinden...

Hij vond het geweldig!!!

Een groot project...

Nu ik mijn mini dekentje af heb begon ik luidop te fantaseren over een groot formaat van deken. Zou ik dit kunnen voor mijn kids... (Met hun naam in verwerkt in plaats van onze huwelijksdatum.) Hoe pak ik dat aan...

Na lang patronen uitschrijven besloot ik om het eerst een beetje simpel te houden en voor mijn schoonmoeder een deken te breien, met haar naam in. Aangezien haar verjaardag eraan komt en zij meer houdt van een zelfgemaakt cadeautje dan iets gekocht leek het mij de ideale uitdaging.

Ik tekende een nieuw patroon uit en heb haar naam 4 x toegevoegd aan het dekentje. Ik besloot om 2 lange lappen te breien en deze later aan elkaar te bevestigen. En voor de kleur ging in even bij de schoonzus luisteren.
Zij had me verteld dat ze kussentjes ging maken voor in de zetel. En aangezien zij hier al stof voor had aangekocht, leek het me leuk om daar even mijn neus binnen te steken en zo misschien een bijpassend geschenkje te geven. De stof bestond uit een soort kaki-groen en roos. En omdat ik wist dat mijn schoonmoeder roze wol had gekocht om zelf een deken van te haken, dacht ik, dan ga ik voor kaki-groen en breien. Dan kunnen mijn schoonouders beide genieten van een nieuw kussentje en deken in de zetel.

Laat die koude winter maar komen!!!

Mijn schoonmoeder noemt Wies (Kort voor Louisa) en is jarig op 15 juli.

Gelukkige verjaardag!!!

Het breien weer in de vingers

4 kapstokjes later had ik het breien weer helemaal in de vingers en zocht ik een nieuwe uitdaging.

Ik kocht mezelf de breibijbel:

En vond supermooie steken die ik graag eens wilde uittesten. Vooral hoe je cijfers en letters in een breiwerk plaatst.

Ik vond een patroon van een babydekentje dat bestond uit allemaal verschillende vierkantjes in verschillende steken. Dit leek me super om wat nieuws en niet te ingewikkeld uit te proberen. Met een paar kleine aanpassingen aan het patroon kon ik een sierdekentje breien als symbool voor mijn huwelijk. Ik zocht een plaatsje waar ik het zou leggen (in mijn donker bruine zetel). En daarmee was dan ook meteen beslist dat het een petrol (blauw) dekentje zou worden.

Ik kocht mijn wol en de juiste priemen en ging aan de slag.

Best wel fier op mijn mini dekentje!

Tipje: Mijn man en ik zijn getrouwd op 8 augustus 2008.

Terug naar het verleden

Als kleine meid leerde mijn moeke me breien, dit is iets wat we samen deelde haar leven lang.

Maar als tiener was breien niet cool, dus gingen de breinaalden aan de kant en kwamen de feestjes in de plaats. Leuk waren die feestjes, maar je wordt groter en vooral ouder en je komt op een punt dat je terugkijkt en wat blijkt, ...
BREIEN geeft mij rust in mijn hectische leven.

In 2014 nam ik de breinaalden terug uit de kast. Maar kan ik het nog... En wat zou ik kunnen breien... Ik wilde het praktische aan het aangename koppelen en besloot om overtrekken voor kapstokjes te maken met de naam van onze kids op (Of hun initialen.). Dit om vooral mijn man te helpen. Nu ik van job ben veranderd moet hij vaker de kids aankleden om naar school te gaan. En dit kon al eens misgaan. De oudste zoon die een te kleine trui aanhad of de jongste zoon die een veel te grote broek droeg. Mijn mooie, klaargelegde pakketjes raakte telkens toch weer in de war en gaf vele misverstanden. Dan dit even proberen...